Starość
Ma zmarszczki na poszarzałej twarzy,
zapadnięte oczy,
które swą okrągłość pokazują.
Blade ręce,suche,
nierozpoznane z zanikiem czucia i
włosy białe podobne do gołębia.
Ma zmizerniałe policzki,
które kiedyś zadziwiały swym różanym
kolorem.
Starość.
Ma kominek,
który ogrzewa jej zziębnięte ciało
i żywot na bujanym,wyplatanym fotelu.
Posiada nawet mruczącego kotka,
który niewinnie zasypia na jej kolanach.
I robótki na drutach się jej trzymają.
Starość.
Jej rozrywką jest dialog
rozpoczęty z kotem lub ze szklanką
lekarstw.
Na zadane pytania odpowiada jej
głuchość.
Starość,która lubi wieczną ciszę.
Dla nas wszystkich...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.