Stu najlepszych graczy

„Zdaje mi się, że widzę...gdzie? Przed oczyma duszy mojej”

Stu najlepszych graczy
W bardzo cichym pokoju
Niczym aniołowie
Podrabia Boże podpisy

Czas rozdania kart
Czarnych i czerwonych- prostota ma smak
Snu śmiertelnego, dojrzewającego
W nie- spełnieniu

Od dnia dzieli stu najlepszych już tylko
Płacz dziecka, pianie koguta
Dźwięk dzwonu
Pojęcia zrozumiałe, proste
Czas goni, każe walczyć do końca
Cichy szept skapuje na stół
Ze skroni zmarmurowiałych

Wróciło już powietrze wciągnięte w ciemne nozdrza
Światło obnażyło drapieżne oczy
Karty krwią gęstą zalane
Rozdarły spokój poranka
Dzień przyniósł chłód do cichego pokoju

Remisy nie zdarzają się w praktyce

autor

czarna wołga

Napisany: 2006-01-07 Dodano: 2006-01-18 18:23:50

Ten wiersz przeczytano 380 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie