Świat

bo to wszytsko co miało sens własnie go stracilo...

Świat schodzi na psy,
wszytsko wokół juz takie szare i monotonne,
nie ma śmiechu dzieci ani kolorowych motyli,
zostali już tylko mali ludzie szukający pomocy,
ja też jej szukam, bo jakby szło inaczej?


Zgniatana prze los, codziennościa i szaroscia...
brakiem kolorów i barw...
brakiem uśmiechu, słowa kojącego smutek...
brakiem ludzi i ich spojrzeń...

Świat schodzi coraz niżej,
pod metra życia, koleje naszych własnych dróg,
cos czarnego teraz ciągle wisi nad nami,
nasze własne fatum,
nasz własny lęk o jutro, o dziś....

autor

Madziolka

Dodano: 2007-06-30 17:26:43

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie