Świat w kropli

rodzę się gdy konam
jeszcze nikt nie podarował mi tylu kropel
deszczu przez pryzmat twoich dłoni tęczą
urodzona tancerka zmierzchów melodii
tatuażami pragnień wydziergana
pod parasolem twych ust bezpieczna cicho
trwam choć jęk który niszczy spokój
jak spust niewidzianej migawki żłobi
mnie... wodospad ciebie! już nie krople
przeistaczają się w nurt sondujący
wrażliwość jakże słabą jakże kruchą teraz
kalejdoskop potłuczonych szkiełek
u początku końca legł roztrzaskany
dekorując fosę swym blaskiem
biegnę po ogniu bosymi stopami
za nic mając żar jak ćma palę skrzydła
bo nowe wciąż piękniejsze wyrastają
u ramion bym mogła konwulsyjnie
naśladować drżenie naszych źrenic
bym mogła w jednej kropli potu
której byłeś stwórcą zamknąć
cały świat

autor

Grusana

Napisany: 2022-07-18 Dodano: 2022-07-31 20:23:51

Ten wiersz przeczytano 2252 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie