Świat zaginiony
Namaluję ustami
świat zaginiony
gdzie mieszkać będzie
moja łezka
będzie tam dolina
między górkami Twych łopatek
i las meszku na lędźwiach
czasem moja łezka
zawędruje daleko...
na horyzonty Twej szyi
i po tej całej wędrówce
i istnieniu jej
przyjdzie czas,
gdy będzie musiała umrzeć
i wybierze się w ostatnią podróż
do grobu- do Twych ust...
autor
Roxanne
Dodano: 2009-04-17 12:11:00
Ten wiersz przeczytano 662 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz dobry,żeby nie napisać że bardzo dobry,
pozdrawiam :)
Pięknie pisane uczucia. Podoba mi się ten wiersz.
Pozdrawiam.
Ciekawa droga tej łezki, jednak niech umrze jak
najszybciej ;) Pozdr cieplutko, +