Świetlista Pani

Mój strażniku-Aniele,
Jedną mam prośbę,
To tak -niewiele,
Zabierz mnie-proszę
Do niebiańskich obłoków,
Abym zmęczoną głowę,
Przytuliła do anielskich loków.

Spraw bym choć na chwilkę,
Otulona snem bezpiecznym,
Zapomniała o podłosci ludzkiej,
Ciesząc się-spokojem wiecznym.

Wszystko co mam na tej Ziemi,
Niczym się teraz wydaje,
Bez żalu to wszystko zostawiam,
Na Twój los-całkowicie się zdaję.

Zmęczona życiem
I ludzkimi podłościami
Uciekam w Kraine Cieni
I nie zatęsknię za wami.

Kilka Duszyczek-z ciepłym słowem zostawiam,
Komu bliska byłam-serdecznie pozdrawiam.

A teraz wybaczcie mi proszę Kochani,
Muszę-lecieć,
Wzywa mnie-odwieczny spokój
Świetlista Pani.

autor

myszka3

Napisany: 2006-10-09 Dodano: 2006-10-09 08:39:28

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie