Synki, dziołszki na wybory...

Wiersz miał się ukazać wczoraj-coś nie wyszło

Jaki to cudowny,gryfny skarb łojców*godka
którą myśmy z mlekiem matki otrzymali
w naszej godce* moc i siła się chowa
my jej przajemy* my jom kochamy

Język powstańców, język starzyków darem Bożym
które trzeba szanować i kochać
Wto tyj godce wierny, życie łozy
gdy tego w trzech powstaniach było trzeba

Wiele z polski naszej godki nie szanuje
a one łod naszych łojców nauczone
ten kto nasza godka nie szanujem
może byc pohańbiony

Pamiętać musi kożdy o każdej porze dnia
że podstawowym obowiązkiem jego
By dziadowie, łojcowie, ślonskiej mowy zawdy
uczyli dziecka swojego

O ty godko ślonsko, polsko mowa
pozostaniesz wzdy zawsze z nami
bo przecież my łod PonBocka *
ta godka dostali miedzy Polakami

Pysznić się nam siostry, bracia z tego
że wtoś głupi nazywo nos niemieckimi polakami
Bóg srogą ręką podniesie hardego
do po pysku i wiele bydzie z tego

Tego my się starzy młodzi dzieci
zawsze trzymać bydziemy
w to wierzymy,że PonBoczek* nom to wynagrodzi
że czyste niebieskie ślaskie niebo osiągniemy

*łojców - rodziców
*przajemy -kochamy
*Godce - nasze mowie
*PonBoczek- Pan Bóg

autor

slonzok

Napisany: 2018-10-22 Dodano: 2018-10-22 04:36:24

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie