A szemrzące wodospady...

Skłony nocnych gwiazd delikatnie szepcą...
Obrazem zapachowym rąk, drżą jak motyle.
Odwracam się w stronę dźwięku szkła...
To tylko cisza migocze na wstecznym co chwile.

Noc, tak pięknie chyli się ku końcowi...
Ostatnie koło sterownicze na niebie przemierzy.
Zmęczonym snem na poduszce się położę...
Jutro, jak zwykle, czas wszystko odmierzy.

Zasłuchana w szemrzące wodospady snów ...
Milknie wokół odgłos codziennych rogów.
Nie będę padać na łzawe kolana nicości...
Gdy miłość może wyniszczyć moich wrogów.

autor

Kornelia

Napisany: 2005-12-11 Dodano: 2005-12-26 11:30:16

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie