Ta noc

W pierwszej kolejności pozbądźmy się niedoróbek
- patrzĘ, wsłuchujĘ,
- nie
„piękna,jedyna,niezastąpiona”
tylko
„piękna, jedyna, niezastąpiona”
I od razu pytam: czemu służą te dwa przecinki, skoro
cała reszta tekstu pozbawiona jest znaków
interpunkcyjnych?

A teraz materiał (słowa) z których zbudowany jest
wiersz:
- czasowniki:
budzę(się), jest, roztacza(się), otwieram, jesteś,
leżysz, oddychasz, patrzę, spoglądasz, uśmiechasz,
pochłaniam, wpisuję, budzisz(się), spoglądasz,
uśmiechasz(się), przytulasz, wsłuchuję(się),
rozkoszuję(się), wariują(chwytając), poddaję(się),
jestem, (nie)liczy, ulatują, jestem, jesteś,
jesteśmy(okryci), jest, tulisz, całujesz, zasypiam,
wyjdziesz, zamkniesz, zostawisz.

- zaimki: ciebie, twój, me, twojego, tą, twych, ta,
sobą, mnie
( w wierszach zaimki osobowe piszemy małą literą, a
zaimki dzierżawcze: „me”, „twych”, we współczesnej
poezji, przyjmują formę – moje, twoich).

Czy już wiesz, co chcę Ci powiedzieć? To czasowniki w
twoim tekście „tworzą” wiersz i jeśli przeczytasz je
w wypisanej kolejności, pomijając całą resztę,
otrzymasz wyliczankę czynności jakich „dopuściliście
się” „tej nocy”, a myślę, że „Ta noc” (z akcentem na
„Ta”), była romantyczna, niezapomniana, niesamowita,
„nasza, piękna, jedyna, niezastąpiona”.

Sposób opowiadania odarł „tę noc” z romantyczności i
bardziej przypomina protokół policyjny niż opis czegoś
niezapomnianego.

Proszę, przemyśl to, co napisałam. Możliwe, że mam
rację.
Pozdrawiam. Miłego dnia :)

Piękne wyznanie. Ciesz się chwilą, nie ważne co będzie
jutro. Pozdrawiam:)