Ta sama Natalia
pamięci piosenkarki Anny Jantar
Piękne oczy
Widzą zachód słońca nad miastem.
Obcasy stukają o kamienny bruk.
Idzie Natalia- cień wielkiej Anny.
Gra przedwojenna muzyka,
Wszystko, co dawne- znika.
Ktoś odtwarza taśmy wspomnień-
gwiazda śmieje się do dziecka,
dziewczynka śpiewa.
Nadchodzi wiosna, kwitnie konwalia.
Idziemy, oczom nie wierząc.
Na rogu ta sama Natalia…
autor
Stefa1932
Dodano: 2016-02-07 11:56:51
Ten wiersz przeczytano 458 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ładny wiersz dedykowany nasze piosenkarce. Żałowana,
opłakana, ukochana nasza Ania. Śpiewa z Aniołami.
Pozdrawiam.