Tak bardzo mi Cebie brak
Czemu dziś tak bardzo
samotnie
wędrowałam
myśli moje rozsypane
niczym długie włosy
w płomieniu świecy dotykałam
naszych dłoni
i byłam tak blisko
rzeczywistości
ze wspomnień
A kiedy złote
czerwone liście
zamigotały w słońcu
po prostu byłam
raz jeszcze sensem
obietnic i przysięgi
widziałam uśmiechnięte
Twoje oczy
załzawionym wzrokiem
żegnałam
dotyk Twoich rąk
i wiem już na pewno
kiedyś gdy dogonię
niebo
zostanę tam
gdzie byliśmy raze
a dziś
smutny płomień świecy
dławiąca rozpacz
i dotyk ciepłego policzka
nie
To był tylko ciepły wiatr...
Jak szybko życie przemija
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.