i tak pozostał tu wrak człowieka
Zmącona woda, ocean wzruszeń,
to lustro może być tylko dla mnie,
najpierw zatrułaś serce i duszę,
a potem z nimi zniknęłaś nagle.
I tak pozostał tu wrak człowieka,
jak zbędna rzecz rzucona w kąt,
wierz mi, że człowiek siedzi i czeka,
aż ktoś mu powie:chodźmy już stąd.
Muszę być wierny swojemu sercu
nic też nie stoi już na przeszkodzie,
choć w innym czasie i innym miejscu,
zanurzę się w błękitnej wodzie.
autor
return
Dodano: 2007-08-08 21:37:28
Ten wiersz przeczytano 637 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Piękny, niebanalnie napisany wiersz, naprawdę bardzo
mi sie podoba to jest coś co do mnie trafia...
I racja, wejdź do innej rzeki - poddaj się nurtowi,
płyń ku nowemu. Interesujęcy i niebanalny wiersz.
Najgorzej jest, jak ktoś nagle zniknie i pozostawia
drugą osobę kompletnie nieprzygotowaną na życie w
pojedynkę... :(
/choć w innym czasie i innym miejscu,
zanurzę się w błękitnej wodzie./Życzę oby stało sie
jak najszybciej...smutny, ale takie jest życie w
rozłące. Głupio zakwalifikować...ale chyba ryzyko
zawodowe, że stracisz rodzinę lub ukochana osobę - a
może ...WSZYSTKO.
Każdy wrak można naprawić byle znalazły sie fachowe
ręce, wtedy zaświeci blaskiem jak najlepszy okaz w
"Desie"
super słowa ..ciekawa fabuła.. niebanalnie napisana o
miłości przecież...