Tam ... kiedyś ...

Tam kiedyś był mój raj ... stał mój dom
Zbudowany nie na piasku, nie na lodzie ... na skale ...twardej opoce ...
Dziś wszędzie gdzie wzrok by nie sięgnał zgliszcza ... popiół i dym ...
Płonie żal ... piachem w oczy sypie od losu darowany wiatr ...
Tego pożaru nie ugasi już żadna kropla łzy ... marność jej prometejskich sił
Ten żar cierpienia musi rozjątrzyć rany aż do gęstej krwi ... z hukiem upadły wiary szeroko otwarte drzwi ... pusto brzmiące pojęcie miłości ...
Jedynie nadzieja niesiona oddechem samotności niesie ukojenie na skrzydłach Stróżowej Anielskości ...

autor

Elle_M

Dodano: 2006-09-05 11:36:36

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie