Ten wieczór...

Taka zimna noc
a ja grzeję się
chorymi myślami

otula mnie
ramię samotności
a smutek
głaszcze po policzku

ktoś puka
słyszę śmiech
zza drzwi

kto tam?

to ironia
śmieje się z losu mego

a on?
parodia - nie los
siedzi w kącie
tak, w tym ciemnym
tam po lewej za kredensem

jeszcze przez
szczeline w oknie
wkradło się
przygnębienie

i tak razem
śmiejemy się
z losu

mego losu.

autor

Tysia

Dodano: 2004-09-11 09:41:40

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie