Terrorysta

To ten supermarket. Pora południowa a tylu ludzi. Ciekawe, kto się załapie na ten 'mój' moment.
O, jeszcze chyba ta kobieta, z dzieckiem. Chłopczyk. Może ma roczek. Siedzi pewnie. Nawet go nie przypięła. Właśnie gada przez komórkę. Grzebie nerwowo w torebce, wyrzuca pustą paczkę.Wchodzi. O gdyby wiedziała, że już nie zapali. Dwunasta osiem. Mam jeszcze dwie minuty. Wejdę za nią. Nawet dobrze, bo będzie wyglądało, że jesteśmy rodziną. Chłopczyk się uśmiechnął do mnie. Po drugiej stronie jakaś zwiotczała też się uśmiecha do małego. Zaraz będzie po wszystkim. Wchodzimy głównym wejściem. Drzwi otworzone. Z powrotem się zatrzaskują. Uderzają w wózek. Zachybotał. Zwiotczała krzyczy . "O, Boże". Przed chwilą miała minę zgorszoną. Słyszała, jak matka dziecka zaklęła przez telefon. Dziecko wypada. Łapię. Ręce oddają dziecko. Tamta przytula. Twarz jaśnieje. Dziękuje. Kilka razy. Nikt mi nigdy nie dziękował. Kobieta rezygnuje z zakupu. Rozmawia z tą drugą radośnie. Na co czekam? Dwunasta dziesięć. Powinienem wejść i nacisnąć guzik. Chłopczyk się uśmiecha. Powinienem. Na szkoleniu nie przewidzieli takiego przypadku.

autor

Mms

Napisany: 2016-07-07 Dodano: 2016-07-07 09:12:52

Ten wiersz przeczytano 1868 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie