To tylko bukwie
Już wiesz? Mgły kładą się jak długie
a słońce nic nie obiecuje.
Liść kolorowym pocałunkiem
obdarza częściej pola puste
gdzie buk zapomniał o człowieku
a błogo sławi zbożne rżyska.
Z jarzębinowych wiatr wypieków
plecie różańce. Stara pliszka
ostatnią spowiedź przed odlotem
odbyła w rowie. Poniewierka.
Da buk nam złota, w życie wplotę,
taka jesienna. Rwana przez wiatr.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2019-08-22 13:15:40
Ten wiersz przeczytano 2707 razy
Oddanych głosów: 83
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (89)
Ładna melancholia, pozdrawiam ciepło.
Piękny wiersz... lubię czytać Ciebie...zachwycasz
Pozdrowienia zostawiam
Wiersz miodzio, czemu Pani nie zamieszcza następnych
wierszy - władając tak pięknie piórem...
:)
Z wielkim podobaniem za wiersz!
Ukłony, serdeczne pozdrowienia!
w jednej z ostatnich złotych chwil łapię ten wiersz na
zimowe wieczory...
duszę wplatasz w wiersze.
Pięknie. Jestem zachwycony strofami. Pozdrawiam
Witaj Stello.
Przeczytałam jeszcze raz ten wspaniały wiersz.
z wielką przyjemnością.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Przepiękna jesienna melancholia :-) Pozdrawiam ciepło
:-)
Ślę moc październikowych (i jak pogoda wskazuje
ciepłych) serdeczności dla Ewy. :)
Ciekawa ta jesienność u PANI Stelli...
Dobrego dnia życzę.
Serdecznie dziękuję miłym gościom za poczytanie i
dobre słowo :)
Cudnie!!:)
Ładny ciepły wiersz, dziękuję za odwiedziny z
komentarzem z + pozdrawiam
Piękna jesienna melancholia :)
Czy wrzesień pozostanie miesiącem bez publikacji?
Ślę moc serdeczności Ewo. :)
Nie pamiętam, czy już tu zaglądałem, ale na wypadek
gdyby nie to kłonię się nisko przed pisarskim kunsztem
:)