towarzysz

transparentny stróż mojego ego,
nic i nikt , bezduchy pomiot promienia,
mówią że moim dobrym jest kolegą,
lecz bez ustanku się zmienia,

figluje ,tańcuje ,skacze ,pląsa,
potrąca ,wraca, zakręca ,znika,
łazi po innych ,pyskach,wąsach,
by naraz stopić się w unikach.

To ja wypluty i wypruty,
bez duszy ,serca, bez ciała,
bez czucia ,wstydu, i bez buty,
kreaturka odważnie nieśmiała.

To ja światłem zrzutowany,
bezgrubnie długi i szeroki,
stopami razem znitowany,
wespół ze sobą stawiam kroki.

autor

piamir

Napisany: 2006-05-19 Dodano: 2006-05-21 13:26:36

Ten wiersz przeczytano 677 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie