Truteń

Wczoraj usiadłem w cieniu drewutni
gdyż słońce piekło niesamowicie
i rozważałem przypadek trutni,
ich krótkie, oraz dość zmienne życie.

Rodzą się w ulu jak inne pszczoły
karmione mleczkiem pszczelim i miodem.
W szkole pszczół mówią o nich matoły,
choć czar mające, oraz urodę.

Los dekadencją ich zauroczył,
do pracy mają podejście względne.
Każdy ma cudne niebieskie oczy
by czar na damy rzucać niezbędne.

Wrze wokół życie, on jak statysta
nie chce ubrudzić swych jasnych dłoni.
Mówią nań kochaś i pacyfista,
gdyż wzdycha, oraz ma wstręt do broni.

Lecz zamiast żądła los mu gitarę
dał i pod brzuchem też to i owo,
oraz w serduszku potężną wiarę,
że oczarować zdoła królową.

Żre ponad miarę gdy ma natchnienie,
w końcu natura bywa dość wredna,
bo choć gra niczym amant na scenie
trutni jest tysiąc, królowa jedna.

Jesienią w ulu wielka hulanka.
Tańce, seks żarcie w oparach miodu,
każdy się sprawdza w roli kochanka,
lecz rano paszoł won do ogrodu.

Tam kończy z głodu, lub jako danie.
Nic nie pomoże, że jest tak miły.
Wszystko przez pszczoły, te wredne panie,
które takiego sobie stworzyły.

Kocham próżniactwo i dobre żarcie,
taniec, a nawet wątek kielicha.
Lecz nie chcę trutniem być by na starcie
raz bzyknąć, potem zaś z głodu zdychać.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2023-07-28 Dodano: 2023-07-28 13:50:17

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie