I

Odkręcam parującą wodę
Ponad mgłą w komnatach
Zamku na dnie oceanu.
Zaśniedziałe kryształy
Do snu układają tu
Bóstwa utrudzone i znudzone.

Na obłoku pary tańczę
I zdaje się, że to spojrzenie,
Kres zachodu tak cierpliwie ostrzony,
Jest moim jedynym ratunkiem.

I proszę bogów o noc bezsenną
Odblask śniegu na twoim policzku
O przestrzeń oddechu płytkiego.

I proszę bogów ponownie
O naiwne pytania rozmazane na ścianie
Efemeryczne szare statki na niebie
O kruche sklepienia zimnej kalkulacji
Dostając w odpowiedzi jedynie
Odludne symbole.

Na obłoku pary tańczę
Obserwując uważnie
Gwiazd samobójczy szept
Choć i to
Przerasta moje możliwości.

autor

Starless

Napisany: 2014-09-28 Dodano: 2014-09-28 09:02:00

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie