***
Nawiguję między niebem a ziemią,
gdzie kropla deszczu toczy się z hukiem.
Pod miliardami świateł na moście
stoją starzy ludzie.
Rzucają wieloznaczne obrazy,
młodość, domy, dzieci.
Poetyzują o dniach siły i chwały
językiem przedpiekła.
Perłowe anioły zakryły twarz rękami.
autor
Pani L
Dodano: 2018-03-16 19:06:42
Ten wiersz przeczytano 955 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
samotność jest utrapieniem
jedni jakoś sobie z nią radzą, drudzy uciekają przed
nią do ludzi
pozdrawiam :)
Dziękuję za komentarze
Raz jeszcze z przyjemnością przeczytałam ten świetny
wiersz o przemijaniu, niestety ono na ogół wesołe nie
jest, ale może warto się nie martwić na zapas, bo u
każdego przebiega inaczej.
Pozdrawiam serdecznie Elu, miłego wieczoru życzę,
robię sobie przerwę od beja, mam nadzieję, że się to
uda, bo jest mi ona potrzebna, a bej niestety to
pożeracz czasu:)
*
Re: Plastuś
Nie tylko z kółka różańcowego, ale i z koła gospodyń
wiejskich i innych, jakie tylko Twoja chora wyobraźnia
jest w stanie sobie wymyślić.
Dobrego samopoczucia Tobie życzę, myślę, że jak komuś
dokopiesz to jesteś happy, zatem swój cel osiągnąłeś.
Smutno
Miłego
Ossa, trochę zmieniłam, ale z tych aniołów trudno mi
wyjść,jeszcze pomyślę.
Robi wrażenie.
Pozdrawiam :)
Umknęło mi, że mówię o wersach: „ Podoba mi się
wstępny wers...” pardon.
Pani L. Mam jedno zastrzeżenie: Tekst stosunkowo
krótki przefrachtowałaś ciężarem symboliki. Moim
zdaniem na taki mądry wiersz, chcący pokazać coś
nieskrajnego, zastosowane metafory są odrobinę za
bardzo wyświechtane (perły, anioły, język cierpienia
etc.), żeby nie trąciło banałem. Podoba mi się wstępny
dobrze korespondujący z dalszymi spostrzeżeniami, bo
rozwija się konsekwentnie do przedostatniego i
pomijając ostatni, podoba mi się temat, bo daje
przestrzeń dla refleksji. Pozdrawiam.
uważam Go za bardzo dobry, życie wartko płynie i nikt
nie wie kto pod mostem się może obudzić
Każdy żyjący przeżycia ma
jest to ta cecha co życie pcha.
A w życiu różne bywają chwile
i te cudowne i te nie miłe.
W życiu spotykasz dokoła ludzi
jeden jest miły drugi cię nudzi.
A są i tacy by ciebie smucić
dążą by ciebie w ten smutek wrzucić.
Lecz życie jedno jest na tej ziemi
żyjmy radośnie tak jak umiemy,
Nie szkodząc innym sami coś mamy
i w swoim życiu coś dokonamy.
Więc twórzmy twórzmy przeżyć obrazy
i posiadajmy radość na twarzy.
A radość innych niech będzie nasza
bo ona smutek od nas odstrasza.
Miłego dnia ci życzę Elu.
To jest świetne, tak genialnie zilustrowane,
pozdrawiam serdecznie;)
oho kolezanka z kola rozancowego poklepala po plecach?
Dla mnie świetny wiersz!
Bardzo mi się podoba,
a ten "znafca" z pewnością
do pęt Autorce nie dorasta, założę się, że nic nie
potrafi napisać!
Serdeczności ślę Pani L!
a juz wydawalo mi sie ze pojde slodko spac a tu czytam
na noc taki gniot a fuuuuuj okropne badziew do potegi
ntej
most wspomnień