Uciekam

a w ciszy wieczoru
ikarowym krokiem uciekam od codzienności
huśtam serce na szali wyborów
własne ja zanurzam w niepewności
sens istnienia
spokój sumienia
jak najeźdzca - uparcie wciąż
na przyszłość zabieram
w nadzieji na lepsze dni jutra
lecz Kostucha ducha odbiera
bo jej zimno bez zguby naszej futra
świadomość w jej zgubnych szponach ponurego koloru - pociecha marna
przyjdzie wiosna - dla zgryzoty bladego humoru
tylko polewka czarna

autor

zwyczajna7

Napisany: 2007-11-12 Dodano: 2007-11-13 18:26:50

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie