@Układ inercjalny

Ciekawy wiersz i przekaz. Pozdrawiam :)

A ja mam tak samo jak Andrzej Trzebicki...

Bez żadnych obiekcji
Jestem ZA

bardzo ZA !!!!!!!!!

świetnie skonstruowany wiersz;
górna półka:)

Jazkółkowe pisanie. Lubię :)

Czasem arka przymierza w małżeństwie ulega zniszczeniu
i wtedy trzeba ją mozolnie odbudowywać.
Z przyjemnością wpadłem do Moniki. :)

Ciekawie, nietuzinkowo o życiu, pozdrawiam ciepło.

Jest ciut pompatycznie, jednak to tak dla podbicia
smaku.

Nietuzinkowo, jak to u Ciebie, Moniko, poza tym myślę
podobnie do Halinki, pozdrawiam wieczornie.

Odbieram ten wiersz jako smutny, bo jesli cisza jest
zbyt pusta i na dodatek wrasta w szczeliny i jeszcze
gdy jedna osoba samotnie buduje arkę, to widzę
samotność. Z tego też względu wydaje mi się, że tytuł
współgra. Ciekawy, zmusza do myślenia.

interesujący jest ten horyzont zdarzeń niedokonanych

Śliczny, refleksyjny wiersz...
Z podobaniem czytam i pozdrawiam :)

Nie pasi mi tytuł do treści, chyba, że Wiki podaje
nierzetelnie.
Co do treści wiersza - w pierwszym wersie - czy
rzeczywiście z prochu, który w Ziemi lub rozsypany po
Ziemi
tworzy się gwiazda? Mam za mało wiedzy, ale moja
wyobraźnia podpowiada co innego.

Tym jako ludzkość jesteśmy bogaci. Życiem
przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Pięęękne
metafory :)