ukryci w pąkach kwiatów...
chociaż minie wiele lat..
chociaż minie lat tysiące
ja nie zapomnę nigdy jak bawiliśmy się na
łące..
wtedy kwitły żółte żonkile i mieliśmy do
powiedzenia tyle...
ukojeni swoim wizerunkiem
jak nieziemskim trunkiem...
skąpani blaskiem gwiazd nie chodziliśmy
nigdy spać...
nie trzeba nam było marzeń
marzenia były nami...
zakochanymi kwiatami...
"przyjaciele są jak anioły, które podnoszą nas, gdy nasze skrzydła zapomniały jak latać"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.