ukryta kraina
Zielona cisza drzemie tutaj,
wysłana ciepłem delikatnym.
Dotyka spokój drzew korony
by wiatr w nich szeptał - "baśnią
pachnij,
moja kraino gdzieś ukryta,
między szczytami gór wysokich,
nad brzegiem wody szafirowej,
która kołysać chce obłoki,
gdzie zapach trawy sięga granic
a promień słońca zagubiony
mknąc poprzez tonie gubi srebro,
pragnie melodię uruchomić.
Ową melodię, która łączy
świetliste smugi, ciepła drżenie,
z nektarem, co się wlewa we mnie,
gdy rydwan słońca jest na scenie".
Komentarze (16)
większość z nas nosi w sobie ukrytą krainę ,do której
chętnie wraca , bo daje spokój i bezpieczeństwo..
wiersz mieni się od kolorów i ciepła jak szlachetny
kamień:)