Usiąść i myśleć
Wirtualnemu Przyjacielowi
Stanąć na rozstaju swoich
dwóch światów
i zapomnieć
że się żyje
Otworzyć oczy tak
żeby nie upadła żadna
z licznych szklanych łez
Spojrzeć we wnętrze
drugiego człowieka
i wiedzieć że On jest zawsze z Tobą
że Cię przytuli
podeprze
gdy nie masz już siły
nawet udawać
autor
Aleksandra
Dodano: 2005-05-17 14:17:59
Ten wiersz przeczytano 465 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.