uśpione szczęście

między szczelinami minionych dni
w dawno zapomnianym sercu
odżyła iskra nadziei,
którą ktoś, kiedyś
zgasił podmuchem bezwzględnej obojętności

to nie trwało chwilę,
a pogarda boli najbardziej.


nie dano mu nawet szansy..

*
za horyzontem piekielnych mgieł
dumnie kroczy uśpione szczęście,
by wyrwać z rozpaczy
rozdarty umysł i rozjaśnić ciemność
zmęczonego serca

przepraszam,
wybrałam już drogę.

autor

GrubaRyba

Dodano: 2008-12-08 19:21:09

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie