...w purpurowym półmroku......

Dzień zamierał w objęciach zmierzchu,
lecz...spłoszony blask znów sie odradzał
migotliwą zwiewnością zachodzącego słońca.
Stali naprzeciw siebie
zanurzeni w purpurowym półmroku.
Słońce zawisło ognistą kulą,
nie chciało zrobić kroku, za linię horyzontu.

A on, wpatrywał się w nią, przykuwał do siebie,
szukał potwierdzenia w jej oczach, czy kocha?
Zdenerwowana usiadła przed lustrem,
dotknęła kredką warg,
tak...tak...tak...powtarzała w myślach.
Ta cisza miała w sobie coś tajemniczego,
odwróciła się do niego.....

Ich usta nie szukały się długo,
była jego zgubą, lecz odnalazła się...
Pocałunkiem gwałtownym, aż bolesnym,
przedłużającym się w nieskończoność,
płonął, a dni tęsknoty, oczekiwania
paliły wargi.
Nie było wymówek, żalu, skargi,
tylko jęk...cichych westchnień....
Gasili niepokój namietnymi uściskami,
w oplocie ramion,
czuła słodki smak rozgniatanych warg,
a w ciszy, w ciemnościach nocy
słychać było zdyszane odgłosy i czułe...tak.

w mroku,za rozciagnietymi w uśmiechu ustami, pojawia się łza skrywana powiekami....

autor

a-co

Napisany: 2007-05-01 Dodano: 2007-05-01 06:49:10

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie