Wartość

Mnożą się obrazy przed oczyma,
niech malarz zrobi z nimi
coś pięknego!

Pociąg pędzi naprzód,
rytm wystukują opadające powieki.

Między dniem
nieudanym
a dniem
nieudanym
widzę siebie z rozbitym kolanem
i nosem utartym przez los.

Teraz…
Teraz siebie widzę, płaczącego
niebieskimi od nieba oczyma.

W moim mieście
słoneczny rydwan wypala
zbyt młodych kochanków oddechy
pozostawiając jedynie niesmak.

Pstryk!

I gotowy obraz obrazów przed oczyma.
Skąd Cię znam?

Z codziennego utrapienia.

Prędzej uwierzę w krasnoludki, niż w uczciwe kobiety!

autor

Obywatel MM

Napisany: 2006-12-07 Dodano: 2006-12-07 23:18:43

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie