Wędrówka

Otworzyć drzwi jasności..
Choć ciężkie jak ze spiżu..
Przekroczyć linię mroczną..
Wyjść w pole bielsze od ryżu..

Zostawić wszystkie kolce..
Za niewidzialną kurtyną..
By więcej tam nie wrócić..
Żadną istnienia chwilą..

Zanużyć w radości oczy..
Jak w puchu białych chmur..
I widzieć tylko piękno..
Jak cennych pereł sznur..

Uśmiechem dzielić bliskich..
Zatańczyć życia melodię..
Z radością zrywać kwiaty..
Zakończyć marsz swój godnie..

autor

AndyB

Napisany: 2006-07-20 Dodano: 2006-08-03 21:41:09

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie