Werteryzm
Przeklęty werteryzm z myśli
pomieszaniem.
Jak na szyi kamień i pętla co dusi.
Chociaż rozum szczeźnie i nic nie
zostanie.
Dusza nieszczęsliwa, lecz serca nie
zmusisz.
Tęsknie tak spogląda w obłoki i kwiaty.
Próbując układać świat niedoskonały.
Już miało ich nie być i dobrze wie o
tym.
Od kiedy złe oczy na niego spojrzały.
Tak chętnie by oddał swoje prochy ziemi.
Co ma czynić rozum na takie pragnienie?
Więc łudzi nadzieją że coś się odmieni.
I odnajdzie w sobie pogodne spojrzenie.
A kiedy je znajdzie utuli w ramionach.
Bicia jego serca i grzmot niezagłuszy.
I żył bedzie dalej, nawet jeśli skona.
Przeklęty werteryzm. Katusze dla duszy.
autor
ArekZ
Dodano: 2011-09-24 21:02:20
Ten wiersz przeczytano 590 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Odmieni się na pewno.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam:)
Mariat ma rację musisz go pokonać może następnym
wierszem ? :)
Pięknie powiedziane...
Musisz go pokonać, wszak ty jesteś panem.
On skutkiem ubocznym jakiegoś zdarzenia.
Zatem - sprawę w swoje ręce bierz śmiało już z rana
i nie czekaj że ci powie życie do widzenia.
Bardzo ładny wiersz, dobrze się czyta. Pozdrawiam.