Westchnienie Wiatru

Błogie westchnienie wiatru
przemija z niejmniejszym podmuchem lęku
zachłystuję się czystościa
błogim spokojem
ale wokół dostrzegam przytaczającą pustkę
ciepły oddech...koi moją duszę
spojrzenien zamieniam w sopel lodu wszystkie wspomnienia
cisza krzyczy rozpaczliwym szeptem nieusłyszana
wszystko przemija...
ale napierw boli bez ustanku
łapiąc każdy oddech licze chwile zwątpienia
uginam sie pod naporem milczenia
brzask slońca budzi mnie ze snu
szara rzeczywistość wita kwaśnym uśmiechem
stoje twarza w twarz z życiem
musze walczyć do końca
nie można dać się zgładzić
moje istnienie jest tylko początkiem końca...

autor

Olkaaa

Napisany: 2005-04-04 Dodano: 2005-06-10 14:51:36

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie