Wiata

wiersz gwarowy

WIATA

Opowiadom niebu,
o moik stropieniak.
I myślem cy tyz
mnie usłysy...
Cy wysłucho...
Rabcański holny wiater
duje jaz fras,
Na tym przystanku
a racej wygwizdowie...
Tak po baciarsku w plecy ducho.
Jacysi podeźrani ?
Strach mo wielkie ocy...
Patrzom się na mnie,
cy widno ze się bojem?
Nima kogo się spytać,
kie autobus będzie...
Totyz stojem, stojem, stojem.
Ciemno, już miesiącek
W ocy mi zaziero,
To nie poetycko noc,
Bo dalej cekom i cekom.
Autobusów zero...
Pewnie pódem du domu
Na nogak...
Oj, Rabko, Rabko bez dworca
Jakoz się mozes podobać ...?
Temu pytom ,Wos wybranyk,
co fcecie rządzić całym światem,
cobyście piyrse, tu na miejscu
wyzdajali na śtyrek słupak wiate...
Miesiącek się zawstydziył
i za chmurom siedzi...
A tu kurzy, leje, zasieko...
Autobusów zero,
Zaś na niebo zazierom...
I furt cekom, cekom i cekom...


furt ciągle

autor

skorusa

Dodano: 2009-02-18 00:10:57

Ten wiersz przeczytano 1291 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie