Wiejski pogrzeb

Mój wczorajszy wiersz został usunięty. Przepraszam wszystkich, którzy go komentowali. Nie skarżę się - w myśl zalecenia Tuwima (pod wierszem).

Głucho kościelny bije dzwon
I krztusi własną się niemocą.
Nad trumną świece dwie migocą,
Z cmentarza słychać głosy wron.

Głucho kościelny bije dzwon
Napisem kiry szarf się złocą,
Ludzie dumają nad tą mocą,
Co wiedzie nas przed Boga tron.

Głucho kościelny bije dzwon,
A echo jego hen-hen leci
I wiatr porywa jego ton
Daleko – gdzie się łąka kwieci,
Gdzie żniwiarz z pola zbiera plon
I gdzie bez trosk igrają dzieci.


Za matki trumną idzie syn
I głośno siąka nosem – płacze
W jarmarcznym bólu rozpaczy
Obnosi się z cierpieniem swym.

Za matki trumną idzie syn
Rozkołysanym chodem kaczym,
A drogę mu pochodu znaczy
Mdłymi strużkami kadzidł dym.

Za matki trumną idzie syn
Z bezmyślną twarzą półidioty,
Dźwiga zielono-czarno-złoty
Wieniec. Na grobach gżą się koty,
A w chryzantemach przysiadł motyl
I ptak pod niebo zaniósł hymn.


Już się na trumnę ziemia sypie:
Wpierw ziarenkami, wpierw garściami,
Później grabarze łopatami
Zrzucają piasek. Praży lipiec.

Już się na trumnę ziemia sypie.
Szmer jej zmieszany z modlitwami
Niesie się między nagrobkami.
Ksiądz „dona eis requiem” chrypi.

Już się na trumnę ziemia sypie,
Ludzie modlitwy szepczą słowa...
Nad trumną stoją ludzie żywi...
Trwa ceremonia pogrzebowa,
A tłumek już się niecierpliwi,
Bo wódka czeka już na stypie.

Zachowajcie w swych skargach umiar, bo rzekł mędrzec w związku z tym tematem: "Dowcip, który cenzor zrozumiał zasługuje na konfiskatę."

autor

jastrz

Napisany: 2017-05-10 Dodano: 2020-05-10 07:12:14

Ten wiersz przeczytano 1016 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sonet Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie