...

Uczyłeś mnie miłości pod niebem ugwieżdżonym
Naprawiałeś moje serduszko, które było instrumentem rozstrojonym
Leczyłeś me rany...pustynie mego istnienia
Pozbawiłeś mnie więzienia,szczelnego osamotnienia
Podarowałeś uśmiech cieplejszy od słońca
Ofiarowałeś dłoń, która dawała ogrom gorąca
Chciałeś poczuć miłość więc Cię pokochałam
Za cierpliwość dostałeś nagrodę,miłość Ci ofiarowałam

Za wszystkie chwile, w których mnie przytulałeś
Za wszystkie chwile, w których jak o małe dziecko o mnie dbałeś
Za chwile, w których mnie rozumiałeś
Za słowa ciepłe, którymi hojnie mnie obdarowywałeś
Za krótką miłość, którą mi dałeś
Nienawidzę Cię, choć kiedyś Cię kochałam
Pewnie to wiesz ale część mego serca na zawsze Ci ofiarowałam
Bo miłość jest wtedy gdy czas łączy się z wiecznością
Ja-idiotka!Pokochałam Cię taką właśnie miłością
Ale Ty mnie zostawiłeś!
Nie potrafiłeś przeskoczyć przez płotek więc drogą łatwiejszą wróciłeś
Gdy było dobrze potrafiłeś być miły
Teraz widzę że tamte chwile tylko mi się śniły
Zostawiłeś mnie gdy płonęłam
Z żalu i bólu swą duszę wspomnieniami cięłam
Odszedłeś - nietłumacząc dlaczego
Nigdy nie zrozumiem postępku Twojego
Po co były wielkie słowa, które na wiatr rzucałeś?
Po co w ogóle je wymyślałeś?!
Żalem wypełnione jest moje serce
Rozczarowania w swoim życiu nie chce przezywać więcej
Nie chcę płakać nocami
Nie chcę spacerować w nocy pod gwiazdami
Więc proszę Cię...naucz mnie jeszcze zapomnienia
Abym zapomniała o gwieździe Twego istnienia...

autor

Kropelllka

Dodano: 2007-09-27 16:04:10

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie