S Ó J K I

Bajeczka z życia wzięta

Przyleciały do mnie Sójki, z takim zapytaniem,
czy ja mogę , im na zimę, wynająć mieszkanie.
Były jeszcze takie młode, miłe, sympatyczne,
że nie mogłam im odmówić, tak prosiły ślicznie.

Zamieszkały świerk strzelisty, pod wysokim niebem.
Pięknie go umeblowały, według swej potrzeby.
Pani Sroka przyleciała złożyć im wizytę.
Na pamiątkę coś zabrała, obgadała przy tym.

Że te Sójki, miały spędzić, zimę za granicą,
ale w kraju pozostały, teraz się tym szczycą.
Skrzecząc głośno, powtarzała, pękając ze śmiechu,
że są bardzo nieuprzejme, nie mają niczego.

Pani Wrona powiedziała, w wielkiej tajemnicy,
że Sójkowa odwróciła głowę na ulicy
i że kiedyś ciotka stryjka, też jej powiedziała,
żeby wcale, się z Sójkami, nie kolegowała.

A Pan Gawron opowiadał z wielkim zatroskaniem,
że Pan Sójka, przegrał w karty, ich dawne mieszkanie.
"Bo ten Sójka, Proszę Państwa, to jest nic dobrego
i najlepiej go nie przyjąć, do grona ptasiego"

Echo plotki podchwyciło, rozgłasza po lesie,
Sójka, Sójka, Sójka, Sójka, wieść szeroko niesie.
Wszystkie ptaki, wzięły Sójki na swoje języki,
powtarzając same kłamstwa i słowa krytyki.

No a prawda, jak to prawda, wciąż na wierzch wypływa,
że to była, jedna w lesie, rodzina szczęśliwa
i że wszystkie pomówienia i głupie pogłoski,
to z zazdrości wynikały, nie ze zwykłej troski.


.

autor

Gosiówa

Dodano: 2012-01-19 00:01:38

Ten wiersz przeczytano 1263 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie