Wiersz pięćset dwudziesty ósmy
Z daleka w samotną
ruszam drogę by
miłość stała mi się bliska
po ziemskich drogach błądzę
by już bez błędów
po niebieskich szlakach chodzić
smutek mnie nie interesuje
bo zbyt zajęty jestem radością.
A jutro znów
kolejny kubek kawy wypiję
kolejną przeczytam książkę
kolejny dzień przeżyję
kolejne wyciągnę wnioski
a ty życie mnie ucałuj
i daj szczęśliwy dobry rok.
autor
neplit123
Dodano: 2020-01-07 15:12:32
Ten wiersz przeczytano 378 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Spełnienia!
Zbyt krótkie jest życie, by w smutkach tkwić... wiersz
z właściwym dla mnie przekazem.
Ten rok będzie udany, tego życzę :) Pozdrawiam
serdecznie po swojej długiej przerwie +++
Sympatyczny przekaz. Miejmy nadzieję,
że życie ucałuje i da szczęśliwy rok (czego życzę). Co
myslisz o zamianie
"po ziemskich drogach" na "po ziemskich ścieżkach" aby
uciec przed powtórzeniem? Miłego wieczoru:)