Wiersz sześćset piędzięsiąty ósmy

Was obdarzam zaufaniem
i już się od niego nie wykręcę
a wy bądźcie jak to lustro w windzie
by patrząc co dnia w nie
miłość mógł bym oglądać.
Samotność głośno miłość woła
śmierć głośno życie woła
ten pierwszy głos trzeba usłyszeć
ten drugi wiarą w raj pokonać.
Za spojrzenia swe nie ręczę
i podejmuje to ryzyko
by patrzeć by widzieć
nigdy oczyma nienawiści
zawsze oczyma miłości.

autor

neplit123

Napisany: 2023-04-20 Dodano: 2023-04-20 16:43:47

Ten wiersz przeczytano 256 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie