Wierszyk frywolny...

Do wanny pełnej bitej śmietany
włożę Cię nagą, jak Pan Bóg stworzył,
a potem wstaniesz z tej słodkiej piany,
jak biały Anioł pośród przestworzy…

Biel ta, podobna barwą do śniegu,
z pozoru zionie zimą i chłodem.
Lecz dla mnie znacznie ważniejszy szczegół:
co jest pod pianą, co jest pod spodem?

Już wiem, zjem z Ciebie powłokę białą,
zliżę powoli i bez pośpiechu,
aż Cię odkryję bezwstydnie całą,
czystą, gorącą i wartą grzechu…

I nie pominę żadnej szczeliny,
gdzie może skryć się śmietana słodka
i do ostatniej dotrę drobiny,
czy to na zewnątrz, czy też od środka.

Ktoś spytać może, skąd ta gorliwość,
skąd te pomysły, dość wyuzdane?
Odpowiedź zabrzmi niezbyt prawdziwie:
po prostu lubię bitą śmietanę…

autor

hallski

Napisany: 2004-12-19 Dodano: 2006-03-09 12:05:19

Ten wiersz przeczytano 1701 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie