Wir

Wszystko przemija w życiu powoli
to co smutne i to co boli ,
człowiek cicho w myślach się pogrąża ,
za tym co dobre i co złe podąża.

Cóż na to począć że w życiu tak bywa ,
gdy zło od dobra ciągle się urywa?
Patrzę na wszystko przymrużonym okiem,
jakby mi dzień ktoś przysłonił mrokiem.

Wiruję - dokąd podążam w tym szalonym kole?
wydaje mi się że jestem już w dole,
szukam sposobu by wspiąć się na górę ,
tymczasem odkrywam jeszcze większą dziurę.

Myślę - chociaż to życie powoli przemija ,
nigdy nie opuszcza mnie jeszcze nadzieja ,
to ona w smutne wdziera się uczucia
i rwący ból z serca mi wyrzuca.

To życie ciekawe z problemów się składa ,
wstaje się z upadków i dalej upada ,
lecz codzienność szybko ślady zaciera ,
bo się ciągle żyje przecież..........



Napisany 1992 r, Livingston.

Napisany 2006.01.03

autor

Krysy

Napisany: 2006-01-03 Dodano: 2006-03-03 04:31:13

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie