Włóczęga.

Nie wiele mam, ale mam, co mam.
Trochę dat zmęczonych długą wędrówką, porażek które niczego nie uczą, wspomnień które coś tam niosą,
radość na której coś buduję,
dno, co to się od niego można odbić, trochę chmur żeby głowa miała gdzie chodzić.
I pory roku mam, jak Vivaldi, tylko o wiele więcej niż on.
I drogę mam, co to nią przez życie,
skróty co to zawsze nimi dalej,
noce niekoniecznie do spania,
dni nie całkiem do życia.
I jesień mam przed sobą następną,
i aleje w parku dywanem liści zasłane,
wspomnienie przysiadłe na ławce,
księżyc, co nocą w okno zaglada.
I mam co mam, i są bogatsi ode mnie – ale mam co mam.

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-11-10 Dodano: 2013-11-10 17:47:56

Ten wiersz przeczytano 700 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie