Włosokłosy

powiedz mi – jeśli mogę prosić cię
powiedz co myślisz o swoim śnie
czy wyuzdany obraz jego może zmienić coś
czy może nie może ? pytanie jest to ...
tysiące snów słów rzuca się nam w twarz
miliony myśli przecierają szlak
ileż to chwil umyka wciąż nam
a jednak sen zostaje – jak mały ptak
... a może i słowa zostają gdzieś w głowie
może budują swój własny dom
może one właśnie chcą coś zmienić w nas
lecz czy możliwe jest to ?

jak długa jest droga myśli do słowa ?
może cierniowa może mozaikowa
być może jest krótka – a może zbyt długa
może każda jest inna może taka być powinna ?
nie wiem ... i może cynicznie
powiem, że nie chcę wiedzieć –
a jednak zapytam ciebie o to
co myślisz o słowie – czy czasem bezgranicznie
wypowiadasz je w ciszy czasem w złości buncie
wykrzykujesz a potem już w trudzie
próbujesz wycofać – lecz jest już zbyt późno ?

każda droga jest drogą krętą
każdy człowiek wybrać drogę musi
nie ma bezbolesnej, różanej wędrówki
zawsze możesz nadepnąć na kamień ...


... i czas płynie nieosiągalną wodą wieczności
i mija kolejny rok – bez możliwości zwrotu
a jednak wciąż marzysz, śnisz – pomimo kłopotów
i jakaś siła jest w tobie – co w ludziach drzemie ukrycie
że mimo iż nie cenimy – ale kochamy swe życie ...

czasem niesieni wodą dobroci
ofiarowujemy innym siebie samych –
czasem niesieni wodą głupoty
ignorujemy siebie sami
lecz mimo tych uchybień wielu
i wiatru życia, wodzie miłości
wciąż jednak kochamy
czasem ukrycie, skrycie – w zazdrości
lecz mimo wszelkich niedoskonałości
pomimo przejawów żalu, smutku, lojalności
mimo lat straconych, w ciszy łez przelanych
słów wypowiedzianych albo przemilczanych
mimo błędów serca i ran cichych duszy
sztormów uczuć naszych, smutków naszych bliskich
kochamy, lecz nie zawsze ...
nie wszystkich ...

autor

daub

Napisany: 2002-03-15 Dodano: 2006-09-15 21:21:30

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie