Wracam

Znów myśl powraca jak ptak nieukojony,
Co szuka gniazda w ciemnościach nocy.
O mój grodzie ojczysty, chwałą otoczony,
Zapomnieć o Tobie nie w mojej jest mocy.

Szmer lasów, szept Wilii, praojców mowa
I matki dłoń czuła, i zapach bzu latem...
Tam przyjaźń i wierność – czcze słowa
Tutaj każdy jest bliski i każdy ci bratem.

Wiatru powiew czulszy niż dotyk kochanka,
Zmierzch pogodny, złota blaskiem olśniony
I upragnionego wieńca na rzece wiązanka
By sen dziewczęcy o lubym został spełniony.

Daleka od Ciebie zarazem jestem tak blisko
By słowem i czynem dać wyraz istnienia.
Niech płonie odwieczne pamięci ognisko,
Niech spali cokolwiek niewarte spełnienia.

Przemierzając długie ulice obcego miasta
Pamięć niczym ptak wciąż zatacza koła
– wracam tam, gdzie brzmi mowa Piasta
I matka swe dziecię wciąż po polsku woła.

autor

emmanuel

Dodano: 2010-04-16 19:22:06

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie