WRÓBELEK

Dla Amelki część -I-

Mały wróbelek siedzi na trawie,
wypadł dziś z gniazdka, bo był ciekawy.
Mama i tata fruwają pięknie,
on też potrafi i się nie zlęknie -
niczego.

Pomyślał sobie, pofrunę w górę,
usiądę dzisiaj na białą chmurę,
obejrzę piękny świat dookoła,
niech mi zazdrości ferajna cała-
wróbelków.

I jak pomyślał, tak właśnie zrobił,
nie wiedział wcale, że coś przeskrobał,
wyskoczył z gniazdka, siadł na gałązce,
fiu, fiu zagwizdał, oj będę pląsał-
w powietrzu.

Skrzydła rozpostarł wróbelek mały,
raźno podskoczył, aby wspaniale
pofrunąć lekko, jak inne ptaki:
jaskółki, orły, kawki i szpaki-
wysoko.

Ale fruwanie sztuka niełatwa,
musi nauczyć się cała dziatwa,
jak lekko unieść się pod chmurami
i zgrabnie machać móc skrzydełkami-
nad ziemią.

Mało nauki, a dużo chęci,
w główce wróblowi mocno się kręci,
bęc, spadł na ziemię koło sadzawki,
dobrze, że było tam trochę trawki-
zielonej.

Patrzy maleństwo, w główce wiruje
lecz bez nauki są same dwóje,
miał tyle chęci dziś do fruwania
lecz nie osiągnął sztuki latania-
na pewno.

Kiedy rodzice i pani w szkole
uczą mądrości, musisz mozolnie
słuchać i myśleć, pilnie się uczyć,
aby w przyszłości mamy nie smucić-
ni taty.


Myśli wróbelek cóż, trudna rada,
ale leniuszkiem być nie wypada,
do pracy zabrał się bardzo pilnie
i dwa tygodnie nawet nie minie,
jak frunie pięknie pod czystym niebem.
Nie dla rodziców, ale dla siebie.


Napisany; dn.08.04.2016
Eurydyka- Lidia

autor

Eurydyka12345

Napisany: 2016-04-08 Dodano: 2016-04-11 09:01:02

Ten wiersz przeczytano 2737 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie