Wstyd

Kolejny szary dżdżysty dzień,
I znów ludzkości upodlenie,
Nad człowieczeństwem nastał cień,
Bo wartość życia poszła w zapomnienie.

Nad ziemią zaszły czarne chmury,
I znów mord tylko dla pieniędzy,
Człowiek pokazał kły i pazury,
Zabili ci nieznający nędzy.

Z nieba wciąż sypią się pioruny,
I znów zwłoki leżące w ścieku,
Ludzkości kres nieunikniony,
Wstydzę się gdy ktoś mówi do mnie CZŁOWIEKU!!!

autor

RAVEN

Dodano: 2006-05-28 15:50:34

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie