Wybryk natury...

Jak tylko się urodziłem
to bardzo malutki byłem,
chudy wręcz zasuszony
w sufit obłędnie wpatrzony...
zawzięcie nogami machałem
przy tym głośno wrzeszczałem.
smoka wielkiego mi dali,
rodzice ze zgrozą szeptali
biedactwo, dziwny ten stworek
a miał być śliczny amorek...
matka chrzestna przyjechała
ręce nade mną załamała,
wzrok we mnie utkwiła
tak stała i patrzyła...
ciotki na boku chichotały,
kuzynki ze śmiechu płakały
-och jakiego ma wielkiego,
jakiego grubego
taki niespotykany, szeptali
to wybryk natury wołali...
tak było kochani tak było,
tyle lat się z tym żyło.
zobaczcie, bo nie uwierzycie
jak jego dokładnie nie obejrzycie
osądźcie sami...
stanę bokiem,
i z ukosa...
zobaczcie,
czy ktoś ma większy
niż ja,
...nos...

autor

Sandra Stella

Napisany: 2014-10-18 Dodano: 2015-04-22 10:58:53

Ten wiersz przeczytano 1328 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie