WYmarły gatunek

Oni są jeszcze wśród nas ci wspaniali...:)

Ich coraz mniej...
Już nikt nie zmieni nic...
Oni zagrożeni...
Niewiele ich...
Ludzie tak wspaniali...
Nie wiarygodne by zabijać ich...

Nie ważne co będzie dalej...
Oni będą razem...
Na dobre i złe...
Oni Wymierający gatunek...
Nie ma już ich tylu
Tak wspaniałych i oddanych...
Ciepłych.. uczuciowych ludzi...

Mówiąc o nich nie da się opisać
Słowa są puste...
To co w sercu.. mówi o wszystkim
Popatrz w oczy a dojrzysz płomienia duszy...
Oni stąd odchodzę...

Świat zabija ich...
Pochłania...
Droga życia po której muszą iść
Wierzą w siebie nawzajem...

Popatrz w oczy dostrzeżesz..
To co najpiękniejsze w sercu
Mają to czego nikt im nie zabierze...
Iskra ich marzeń nadal wzlatuje wysoko

Nie cofną się pod ciosem fal
Ich jest już tylko marna garstka
Nikt nie docenia

Dla nich nie istnieje czas
Dla nich wieczna wiara i nadzieja
Nie zabija ich bo jest ich coraz mniej
Oni będą w niebie nagrodzeni
Za zadość uczynnienie

Spoczną w pokoju
W proch się obrócą
Zostanie po nich tylko wspomnienie
Legenda będzie się wiecznie tlić
Dusze spoczną razem na wieki

By nie odeszli nie zapamiętani
Nie zabijaj ich bo jest ich coraz mniej

autor

Alucard_454

Napisany: 2006-02-19 Dodano: 2006-02-20 14:25:37

Ten wiersz przeczytano 733 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie