Wyznania narkomana

Nigdy nie ufaj trzeźwemu!
Tak, jestem zwykłym śmieciem,
Prosto z odwyku.
Nie mam smaku, a jednak
Czuć ode mnie woń słodyczy.
Tak słodkiej, że aż chce się wymiotować.
Walczę z dragami.
Jednak igła - przyjaciel.
Biały proszek.
Czuję się jak wyrzutek.
Pozostałości po moim sumieniu krzyczą:
"Robisz źle! Weź się w garść!"
Lecz pragnienie coraz silniejsze...
W żyłach płynie Majka, w głowie chwilowy szum.
Na karcie kokaina...
A ja marzę o jutrze, którego może nie być.

autor

Vellamo

Napisany: 2009-12-20 Dodano: 2009-12-23 14:20:59

Ten wiersz przeczytano 908 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie