Wyznanie

Stoję dziś na korytarzu uczuć
Otaczają Mnie smutki, rozterki, radość i… coś jeszcze
Dotychczas nie zwracałem na to uwagi
Opierałem się całe życie
Lecz już robić tego nie będę… nie mam już sił?
Nie… to chęci brak, nic mi to nie dało
Wiem teraz czego chcę, czego pragnę…
Abyś rozświetlała mój mrok, nadzieję dała
Wcześniej, zmęczony życiem…
Odkąd Cię poznałem zmieniało się to należycie
Zmieniać się będzie, raduję się skrycie
Ponieważ mój korytarz przytulnym stał się
Chcę by to się nie zmieniło, by trwało bez końca
Jednak to nie zależy tylko ode mnie co wciąż budzi strach
Czy pomożesz, czy zechcesz przy mnie trwać?
Przejdziemy przez korytarz razem, pełni sił
Spędzimy słodkie chwile, radości i smutki też
Nic nas nie rozdzieli po świata kres…

Kolejny efekt moich marnych wypocin podczas służby.

autor

Fa_sol

Napisany: 2008-03-26 Dodano: 2008-08-08 10:25:15

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie