Wzrok czasu
VII - Cykl. cz.4 - Kres wędrówki
pozostały tylko wspomnienia
do których powracasz
jak bumerang
prześwietlasz wzrokiem tamte lata
przenikając jak laser przez metal
grzebiesz w pamięci życia
jak w kartach historii
to jak powieść zapisanych chwil
aby tylko nie utracić
a jeśli możliwe zatrzymać
niestety minione już nie powróci
z wydarzeń pozostały ślady
w niejednym sercu były talizmanem
w innych żrącą łzą
słoneczny skwar wypalił bystrość
kocią zwinność zabrał reumatyzm
szybkość myślenia zaprószył czas
wysuszył chłód odwodnił
pozostały wspomnienia
choć pamięć zawodzi
dziś przygarbiona postać
podążą już nie tak dostojnie
przygnieciony ciężarem zmęczony
siada na pobliskiej ławce
i jak niegdyś przed laty
tym razem po dłuższym odpoczynku
udaje się w dalszą drogę
już nie schodami w górę
lecz powoli w dół
08.02.1980.
Komentarze (46)
dziekuję
Takie życie i taka prawda - pozdrawiam
piękny wiersz prawdziwy bije z niego nostalgia super
się czyta:) pozdrawiam:)
dziękuje za komentarze
Wspomnienia to część nas... Odnajduje się w tym
wierszu, pozdrawiam i gratuluję...
Świetnie !!!
Piekne;)
gratulacje, świetny utwór. Pozdrawiam
Siedzę sam, w biurze myśli
ostatnia lampka niczym ostatnia latarnia
gaśnie, z wolna mrok pokój ogarnia
czekam aż coś się wyśni...
Mojej biblioteki wspomnień
otwieram szeroko drzwi
na półkach miliony książek i tysiące dni
z dala widzę płomień
a tam...
przy świecy stara szafka
w niej książki zakurzone
czytam, tonę...
Data tego wiersza jest autentyczna - tak ten wiersz
został napisany przed 31 lat
Piękny nostalgiczny wiersz...czuję się podobnie jak w
dwu pierwszych zwrotkach...cóż życie.
to jest prawda
Żle nazwałeś, to jest wiersz wolny, nie biały, ale
mnie nie ruszył
Słowami malujesz piękne obrazy, dziękuję.
Zastanawia mnie data napisania wiersza...