Zagadka

Niebo i wrzosy, las w dali... Leżycie gdzieś na morenie,
Wysoko śpiewa skowronek, samolot zaś leci wyżej,
Obok ciebie dziewczyna piękniejsza, niż każde marzenie,
A w tobie coś wzbiera, cholera, więc się przysuwasz ciut bliżej.
Bierzesz jej rękę. Od razu dreszcz jakiś słodki cię mroczy,
Serce wali jak młotem. Słyszysz radosne tam-tamy
I się opierasz na łokciu, aby móc spojrzeć w jej oczy
I drżącym głosem ją pytasz: „Czy myślisz też o tym samym?”
A ona na to: „Ja nie wiem, o czym myślisz kochany...”
(„Kochany” ci powiedziała – ta wymarzona, jedyna!)
„Gdy patrzę na ten samolot, mnie efekt wnet cieplarniany
I ocieplenie globalne zaraz się przypomina.”

Albo wracacie z teatru. Noc pachnie wiosną i majem
Ty chcesz jej zadać pytanie – to najważniejsze w życiu,
A twoja wybranka zwalnia i przed wystawą przystaje
I gapi się, nie wiesz na co, a potem mówi ci „Kiciu,
Patrz, jaki śmieszny wazonik, o!, za talerzem tym stoi,
Nie tu, tylko tam dalej, w drugim rzędzie się schował...
Zastanów się proszę chwilę i powiedz, czy w przedpokoju
Na tym wiedeńskim stoliku, pod lustrem by nie pasował.”

Mógłbym podobnych przykładów jeszcze wiele odtworzyć,
Bo z empatią u kobiet człowiek spotyka się rzadko.
I to, jak się udaje ludziom czasami rozmnożyć,
Jak ludzkość do dziś przetrwała, jest dla mnie największą zagadką.

autor

jastrz

Napisany: 2022-08-24 Dodano: 2022-08-25 00:01:21

Ten wiersz przeczytano 1142 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie